Երեխաների թունավորումները հակադեպրեսանտներով հազվադեպ են հանդիպում, չնայած նրանք ևս շատ վտանգավոր են և պահանջում են ինտենսիվ բուժում։ Կրտսեր տարիքի երեխաների մոտ ծանր թունավորումներ կարող են զարգանալ 75-100 մգ իմիպրամինի կամ որևէ այլ հակադեպրեսանտի (3-4 հաբ) միանվագ ընդունումից։ Մահացու է համարվում 250 մգ դեղաչափը։
Դեղամիջոցն արագ ներծծվում է ստամոքսաաղիքային ուղուց և արյան մեջ առավելագույն խտությունը նկատվում է 1,5-2 ժամ հետո։ Թունավոր ազդեցությունը պայմանավորված է նյարդային համակարգի վրա ունեցած ներգործությունից։ Կենտրոնական նյարդային համակարգի դրդման հետևանքով զարգանում են կլոնիկ և տոնիկ ցնցումներ, էպիլեպսանման վիճակ։ Միաժամանակ զարգանում է կենտրոնական նյարդային համակարգի խոր արգելակում՝ ընդհուպ մինչև կոմա։ Շնչական կենտրոնի վրա հակադեպրեսանտների արգելակող ազդեցության հետևանքով առաջ է գալիս հևոց, կապտուկ, շնչադադար (ապնոէ)։ Ջերմությունը լինում է բարձր, սկզբնական շրջանում կարող է բարձրանալ զարկերակային ճնշումը, որը հետագայում իջնում է։ Սիրտ-անոթային համակարգի կողմից հայտնաբերվում է հաճախասրտություն, սրտամկանի հաղորդչականության և վերականգնման պրոցեսների խանգարում։ Ծանր դեպքերում զարգանում է սրտի թելիկախաղ (ֆիբրիլյացիա);
Բուժումը։ Ստամոքսի լվացում, մաքրող հոգնա, աղային լուծողական։ Հիպոքսիայի և ցիանոզի վերացման նպատակով նշանակվում է թթվածին։ Ծանր դեպքերում՝ թոքերի արհեստական օդափոխություն։ Զարկերակային ճնշման անկման դեմ պայքարի նպատակով ցուցված են արյան փոխներարկում, պլազմա և պլազմային փոխարինողներ։ Հակադեպրեսանտների խոլինալուծիչ ազդեցության հետ կապված ախտանիշների վերացման նպատակով կատարվում են էզերինի ներերակային և միջմկանային սրսկումներ։ Ներերակային շատ դանդաղ ներարկվում է 2-4մգ՝ 2 րոպեի ընթացքում 2մգ։ Սրսկումները կարելի է կրկնել 1 ժամ հետո, առավելագույն դեղաչափը հասցնելով մինչև 10-12մգ–ի։ Էզերինի (ֆիզոստիգմինի) կողմնակի ազդեցության երևույթների զարգացման դեպքում, որոնք արտահայտվում են դանդաղասրտությամբ, բարձրացած թքաարտադրությամբ, փսխումով, երբեմն ցնցումներով, անմիջապես ներարկվում է ատրոպինի սուլֆատի լուծույթ։ 2-3 տարեկան երեխաներին ներերակային ներարկվում է 1 մգ անապրիլին, որը տրվում է 3-4 անգամ, մի քանի րոպե ընդմիջումներով։ Նշանակվում են արագ ներծծման սրտային գլյուկոզիդնեո (ստրոֆանթինի խումբ)։ Գրգռման և ցնցումների ժամանակ՝ դիազեպամ (5-10մգ, միջմկանային): Արտահայտված ջերմության դեպքում զգուշորեն սառեցման միջոցառումներ են կիրառում։ Թոքաբորբի կանխարգելման նպատակով նշանակվում են հակաբիոտիկներ։
