Ամենատարածված սենյակային բույսերից է: Պատկանում է շուշանազգիների ընտանիքին: Հայրենիքը Հարավային Աֆրիկան է: Հանդիպում է ինչպես կիսափաթաթվող, այնպես էլ կախվող տեսակը:
Ընտանիքը ներկայացված է 300 տեսակով:
Ծնեբեկի տերևներն իրենցից ներկայացնում են ցողունատիպ, ցանցառ ու թափանցիկ փետրաձև ճկվող կորեր, որոնց ֆոնի վրա ձգվում են փետրաձև, մազմզուկների մոզաիկան:
Ծաղիկները սպիտակ են, գագաթնային, իսկ պտուղները մանր կարմրավուն:
Բույսի տերևը ծաղկեփնջերում օգտագործվում է դեկորատիվ նպատակների համար: Ծնեբեկը հանդիպում է նաև վայրի վիճակում և մատղաշ ծիլերը ուտելի են: Այժմ Երևանի բանջարանոցային մթերք վաճառվող բաժիններում կարելի է հանդիպել ծնեբեկի, որի մեկ փոքրիկ կապն արժե 500 դրամ:
Սենյակում բույսը խորհուրդ է տրվում պահել լուսամուտներին մոտ, բայց նրան վնասակար են արևի ուղիղ ճառագայթները: Ամռան ընթացքում ծնեբեկը պետք է առատ ջրել, իսկ ձմռան կողմ` չափավոր ոռոգում, սակայն պետք է հիշել, որ խոնավության առատության դեպքում ծնեբեկի արմատները կարող են նեխել:
Բույսը ջերմաստիճանի նկատմամբ պահանջկոտ չէ, լավ աճում է ինչպես տաք, այնպես էլ համեմատաբար սառը պայմաններում: Ամռան տապին լավ կլինի տերևները ցողել սենյակային ջերմաստիճանի ջրով, որպեսզի շատ չչորանա:
Ծնեբեկի վրա վատ է անդրադառնում միջանքցիկ քամիները, այդ պատճառով սենյակի օդափոխելուց պետք է նրան պաշտպանել քամու հոսանքից:
Բույսը տեղափոխում են ըստ անհրաժեշտության:
Ծնեբեկը բազմանում է թփիկների բաժանումով և սերմերով, իսկ որոշ տեսակներ` նաև կտրոններով: