Զարկերակային հիպոտոնիան
համարում են հիվանդություն, եթե ցածր ԶՃ ուղեկցվում է բնորոշ անառողջ
վիճակով և օբյեկտիվ կլինիկական պատկերով, ընդ որում այդ վիճակը չունի
երկրորդային բնույթ: Այս հիվանդության մասին էպիդեմիոլոգիական տվյալները
բավականին աղոտ են. հաճախականությունը տատանվում է 0,3 – 15,1%, համարվում
է, որ այն կանանց մոտ ավելի հաճախ է հանդիպում գերազանցապես 20 – 40
տարեկանում: Պետք է նշել, որ իդիոպաթիկ զարկերակային հիպոտոնիան կլինիկորեն
ավելի արտահայտված է տարեցների մոտ: Որոշակի կապ կա զարկերակային
հիպոտոնիայի և շարակցական հյուսվածքի համակարգային դիսպլազիայի, միտրալ
փականի պրոլապսի, օրթոստտիկ անբավարարության, սինուսային հանգույցի
դիսֆունկցիայի և ասթենիկ մարմնակառուցվածքի միջև: Զարկերակային
հիպոտոնիայով տառապողների մեծ մասի մոտ առկա է անգիոտենզին II 1-ին տեսակի
ընկալիչի գենի անոմալիա:
Կլինիկական նշաներն են.
- Գլխացավը - Տախիկարդիան - գերզգայունություն շոգին և ցրտին - գերզգայունություն վառ լույսին և աղմուկին - էրեկցիայի խանգարում - դաշտանային ցիկլի խանգարումներ - հիշողության վատացում - ցածր աշխատունակություն - ցրվածություն - քնկոտություն - աչքերի առջև մթագնում - խոնավ ափեր և ներբաններ - մարսոխության խանգարումներ - արտահայտված սրտխփոց ֆիզիկական լարման ժամանակ - ցավ սրտի շրջանում - ջերմակարգավորման խանգարումներ
Պետք
է նշել, որ առաջնային զարկերակային հիպոտենզիայով առնվազն կեսի մոտ կա
օրթոստատիկ անբավարարություն, հազվադեպ չեն ուշագնածությունները, 30% մոտ`
հետճաշային հիպոտենզիա: Առաևնային հիպոտոնիայի ընթացքը սովորաբար ալիքաձև
է: Ոչ հազվադեպ հիպոտոնիան տարիների ընթացքում «անցնում» է, իր տեղը
զիջելով հիպերտենզիային:
